Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

Αυτοκριτική, αναθεώρηση και ανασύνταξη δυνάμεων.

Ξέρω ξέρω.... η προηγούμενη ανάρτησή μου σίγουρα με κατέταξε στους πλέον καταθλιπτικούς ανθρώπους του πλανήτη.
Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν είμαι καθόλου έτσι. Σίγουρα κι εγώ περνάω τα ζόρια μου, σίγουρα κι εγώ κλείνομαι στον εαυτό μου κάποιες στιγμές, όμως δεν είμαι μόνιμα σ᾽αυτήν την κατάσταση και σίγουρα δεν τα βλέπω όλα μαύρα ή γκρι.
Όχι, δεν προσπαθώ να δικαιολογηθώ, ούτε να πάρω πίσω τα συναισθήματά μου, όπως τα εξέφρασα (γιατί είχα ανάγκη να τα εκφράσω).
´Ομως ακριβώς αυτή η δημόσια παραδοχή της συναισθηματικής μου κατάστασης τη συγκεκριμένη στιγμή με βοήθησε να καταλάβω ότι δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα, όσο τα παρουσιάζω (οι μελοδραματισμοι ενίοτε είναι το φόρτε μου- εξοὐ και ο άντρας μου με φωνάζει Φώσκολο!). Με βοήθησε επἰσης να συνειδητοποιήσω ότι το σήμερα όσο δύσκολο και αν εἰναι, πρέπει να το ζεις με χαρά και το αύριο θα είναι πάντα καλύτερο και δεν μπορώ να το φοβάμαι, μόνο να το περιμένω με λαχτἀρα! 
Ανασυντάσσω τις δυνάμεις μου, οπλίζομαι με θάρρος και υπομονή και ξεκινώ μια καινούρια μέρα με αισιοδοξία! 
Καλημέρα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου